Horus z Edfu

W dniach 21-25 miesiąca mechir w Edfu odbywały się obchody święta zwycięstwa Horusa nad Setem. Celebrans pełniący rolę króla-Horusa dokonywał nad świętym jeziorem rytualnego zabicia hipopotama-Seta. Rytuał ten miał cechy przedstawienia teatralnego. Brały w nim udział liczne chóry oraz kapłani-aktorzy, odgrywający role głównych postaci dramatu. U schyłku XX w. podjęto nawet udaną próbę odtworzenia rytuału w prawdziwym teatrze.
Horus z tej wersji mitu był przedstawiany w sztuce jako nagi chłopiec z palcem w ustach, siedzący na kwiecie lotosu lub na kolanach matki. Horusa jako dziecko nazywano Nefer Hor, w czasach hellenistycznych Nephoros (Horus Najlepszy).
Z czasem palec w ustach, znak dziecięctwa, został mylnie zinterpretowany jako znak tajemnicy. W czasach hellenistycznych Horusa niemal całkowicie zidentyfikowano z ojcem, Ozyrysem i w tej formie czczono go pod imieniem Heru-sema-tawy -Horus, Zjednoczyciel Dwóch Krajów. Władał nie tylko krainą żywych, ale też Zaświatami. W Edfu i Kom Ombo znany był też pod przydomkiem Panebtawy (Pan Dwóch Krajów). W Edfu odbierał cześć jako Horus z Behedet (Behdet), bóg południowego słońca, gdyż właśnie tu odbyła się mityczna bitwa między Horusem a Setem, która powtarza się codziennie każdego ranka, tuż przed wschodem słońca. W Edfu byt mężem bogini Hathor z Dandary i ojcem Herumtawy, zwanego przez Greków Harsomtusem.

Horusa z Behedet wyobrażał uskrzydlony dysk słoneczny, który umieszczano nad wejściem we wszystkich świątyniach w Egipcie. W pewnej wersji mitu, gdy Set zbuntował się przeciw Re, bóg wysłał swego syna Horusa, aby jako dysk słoneczny ze skrzydłami sokoła poszybował na nieboskłon. Z wysoka dojrzał nieprzyjaciół Re i jako ptak drapieżny zaatakował ich i zmusił do ucieczki. Za swe starania otrzymał we władanie miasto Edfu. Gdy wrogowie pod postacią krokodyli i hipopotamów atakowali słoneczną łódź Re, Horus i jego boscy przyjaciele razili potwory harpunem. Aby ochronić słoneczną barkę, Horus przybrał formę uskrzydlonego dysku i usadowił się na dziobie statku. Wyobraża się go jako sokola lecącego nad faraonem w czasie bitwy i trzymającego w szponach królewski bicz, symbol władzy monarszej. Jako sokół nosi tytuł Wielki Bóg, Pan Nieba o Cętkowanym Upierzeniu. Często przedstawiano go jako mężczyznę z głową sokoła uwieńczonego Białą i Czerwoną Koroną Egiptu.