Þriðja aðlögunartímabilið (ok. 1085-656 p.n.e.).
Undir stjórn 21. Dynasty skiptist Egyptaland í raun í tvær lífverur. Svo það voru tvær valdamiðstöðvar – að norðan, í Tanis, þar sem afkomendur Smendes réðu ríkjum, og í suðri, þar sem æðstu prestar Amons réðu ríkjum í Þebu – eftirmenn Herhor. Báðar línurnar töldu sig vera réttmæta ráðamenn, og þeir eru sameiginlega nefndir 21. Dynasty. Í dái tímabilsins komu nýjar fram, valdamiklir ráðamenn. Hann er frá Bubastis í Delta Sheshonq I og afkomendur hans stofnuðu XXII ættarveldið, kallað Líbýu. Milli þeirra og höfðingja Þebu, telja sig XXIII ættarveldið, það var borgarastyrjöld, sem suður nágrannar Egyptalands nýttu sér, Kúsítarnir (Núbíumenn), sigraði Egyptalands hásæti stuttlega og stofnaði XXTV-Kuszyce ættina. Innri aðstæður urðu flóknar, vegna þess að stundum voru nokkrar valdamiðstöðvar.
Guðdómlegar konur Amuns réðu ríkjum í Þebu, prestskonur búnar næstum faraónískum krafti, sem voru oftast systur eða dætur ráðamanna í Líbýuættinni, og Kuszycka, og eftirmenn þeirra voru valdir með ættleiðingu. Þetta er eitt minnst þekkta tímabil í sögu Egyptalands, þess vegna nokkrir umdeildir vísindamenn, sem David Rohl, þau halda, að það ætti að stytta og þar með breyta tímaröðinni. Veikleiki stjórnvalda í Egyptalandi vakti innrás nágranna sinna: Nubian King Pie (Píanískt) sigraði Memphis, og Shabaka bróðir hans tók við Delta og lýsti sig höfðingja yfir öllu Egyptalandi. 25 ættarveldi – Nubian - styrkti það molnandi ríki, og Amon varð aftur ríkisguð. Fjölmargar byggingar hafa varðveist frá þessu tímabili, eins og söluturninn Taharki í Karnak. Á meðan var Egyptalandi ógnað af Assýringum frá Norðausturlandi, sem réðust inn í landið, þeir tóku norður frá Memphis og ráku Þebu. Núbískur höfðingi yfirgaf Egyptaland og flúði til Núbíu. Þar með lauk þriðja bráðabirgðatímabilinu.
Seint tímabil (ok. 565-332 p.n.e.).
Í norðurhluta Egyptalands voru áhrif Assýríu þegar mörkuð í fyrri tíð. Sumir Delta-konungar viðurkenndu valdatöku sína, sem entist fram að þessu augnabliki, þegar Assýringar, sjálfum sér ógnað af innrás Babýlonar, þeir urðu að draga sig til baka.
Varamaður þeirra frá Sais, Necho ég, hann stofnaði XXVI ættina – saicka, ráðamenn sem höfðuðu vísvitandi til valds gamla ríkis.
Þetta er síðasta mikla tímabil menningar á Níl, þegar sjóleiðangrar og siglingar meðfram skurðinum sem tengir Níl við Rauðahafið setja stefnu framtíðar tíma. Faraóarnir fóru til Miðausturlanda, til að sýna, að það sé áhrifasvæði þeirra, sem vakti hinsvegar sofandi ljónið – Babýloníumenn. Og þó Psametik II hafi náð að styrkja ríkið, endirinn nálgaðist hratt, og raunveruleg hætta var að koma frá Persíu. Amazis, einn af foringjum Psametik, náði völdum frá veikum Apries og reyndi að halda landinu öruggt frá Persum, en hann gerði röng bandalög. Persa innrás í 526 r. p.n.e. lauk með handtöku Egyptalands, en Amazis hafa lifað það núna. Þannig hófst stjórnartíð erlendra ráðamanna. Persakóngar innleiddu sterka armlegg. Þeir voru opinberlega álitnir egypskir faraóar (27 ættarveldi), því þeir reistu og endurreistu musterin, svo að stjórn þeirra vakti andstöðu og blóðuga kúgun. Á valdatíma Artaxerxes II veiktist hernámsvaldið í Egyptalandi vegna innri baráttu í Persíu, sem Amyrtajos frá Sais nýtti sér, sem vann frelsi sitt þann 60 lats. Lítið er vitað um þennan eina fulltrúa XXVIII ættarinnar, jafnvel hásæti hans er óþekkt. Sonur hans, vegna óþekktra föður síns í dag, gat ekki tekið við af honum og varð að lúta höfðingjum Mendes í Delta. (XXIX dynastia), ríkjandi 20 ár, sem þurfti að takast á við innrás persneskra hermanna. Það er erfitt að sanna það, ertu viss um að Nektanebo ég, sonur hermanns af Sebennytos, vann hásætið með pólitísku morði. Hann stofnaði XXX ættina, ríkjandi í Egyptalandi fram til 341 r. p.n.e., þegar landið féll undan innrás Persa. Gegn Artaxerxes III var Nectanebo II sigraður og lét af störfum til Nubia, sæti, að hann kæmi aftur aftur. Hann dó í framandi landi. Persar stjórnuðu landinu til tíma Alexanders mikla.
Kirtlabólga (330-30 p.n.e.).
Alexander handtók Egyptaland í raun og veru. Hann var meðhöndlaður sem bjargvættur úr persneskri útlegð, og krýning Faraós var bogi fyrir nýju þegnum hans. Heimsóknin til véfréttar Amons í Siwa markaði stefnu frekari landvinninga. Og þó að hann hafi aldrei snúið aftur til Egyptalands, hann skildi eftir minningarorð – nýr bær, Alexandría. Nýju ráðamenn Ptolemaic ættarinnar fluttu til hennar, úrskurða landið upp til 30 r. p.n.e., þegar Cleopatra VII framdi sjálfsmorð. Makedónískir ráðamenn, betra eða verra samþætt við Egyptaland, þeir bjuggu til ríki á Níl, þar sem egypskar hefðir voru til samhliða hellenskum áhrifum. Alexandríu með bókasafninu, vísindi, list og bókmenntir eru orðnar menningarhöfuðborg Miðjarðarhafsins. Og þó um miðja aðra öld. p.n.e. Egypskir konungar hættu að taka ákvörðun um stefnu utanríkisstefnu, Ptolemaic ríkið var frægt fyrir auð sinn. Draumar um kraft, sem Cleopatra dreymdi um, hafði enga möguleika á framkvæmd, vegna þess að einhver annar var búinn að deila spilunum – Róm. Og jafnvel hjálp Julius Caesar eða Mark Antony gat ekki snúið við sögu sögunnar.