Nýtt ríki (ok. 1567–Ok. 1085 p.n.e.)
Á valdatíma 13.-20. Ættarveldisins var Egyptaland sameinað á ný, höfuðborgin var flutt til Þebu og landið náði hámarki hvað varðar mikilvægi og völd. Ráðamenn kappkostuðu að auka völd Egyptalands, þeir skipulögðu marga leiðangra og hernaðaraðgerðir, á þjóðum Asíu: Hurytach, Hetítar, Þeir neyddu Babýloníumenn og Assýringa til að virða hagsmuni sína. Faraóar eins og Tuthmosis I og III og Hatshepsut drottning áttu skilið sérstök verðleika á þessu tímabili., sem beindist aðallega að innanríkismálum – reist margar glæsilegar byggingar, eins og Milljón ára musterið í Deir el-Bahari, og hafði frumkvæði að hinum fræga leiðangri til Puntlands.
Á þeim tíma varð ótrúleg þróun í myndlist, reist voru stórmerkileg og ríkulega skreytt gröf og musteri. Musteriskomplexar voru stofnaðir í Karnak og Luxor, klettahof í Abu Simbel byggt af Ramesses II og hinum fræga dal konunganna, það er að segja grjótgröfur skreyttar með fjölmörgum veggmyndum og lágmyndum. En þrátt fyrir varúðarráðstafanir og varúðarráðstafanir, næstum því öll, fullt af dýrmætum hlutum, gröfunum var rænt.
Stjórnandi Amenhotep stofnaði nýja höfuðborg ríkisins - Akhetaton. Einnig hafa orðið verulegar breytingar á trúarbrögðum. Amon varð æðsti guð, með miðstöð tilbeiðslunnar í Þebu, en dýrkun Faraós Amenhotep IV reyndi að steypa Aten í hag. Faraó varð sjálfur prestur trúarbragða sinna, leitast við - eins og margir fræðimenn trúa - að eingyðistrú. Því miður fann hann ekki stuðning meðal Þebaprestanna í Amun, sem pólitísk áhrif og auður voru mjög mikil, þess vegna arftaki hans, Tutankhamun, neyddist til að snúa aftur til trúarfræðinnar um Þebu og nafn uppreisnarmannsins Faraós Ehnatons var afmáð af síðum sögunnar.
Eftir trúarumbætur og endurskipulagningu ríkisins af Faraó Horemheb, Á nítjándu konungsættinni varð Egyptaland leiðandi vald samtímans. Undir næsta höfðingja, Ramesses II, var hrundið af stað mikilli byggingaráætlun í áður óþekktum mælikvarða. Þó að Ramesses II hafi verið einn mesti höfðingi í sögu Egyptalands, það skildi ríkið eftir í veikluðu ástandi, sem var sérstaklega hættulegt, vegna þess að brátt ógn í formi svokallaðs. Sjóþjóð. Eftirmenn hans, Ramesses III, að vísu tókst þeim að verja árás sína, en eftir andlát hans hófst smám saman hnignun ríkis.
Þriðja aðlögunartímabilið (ok. 1085–664 bls.)
Upplausnartímabil Egyptalands í smærri ríki, stjórna prestum og erlendum ættum. Á þessu tímabili náðu líbísku ættarveldin völdum (XXII i XXIII) ég kuszycka (XXV). Egyptaland var brotið niður pólitískt – í Neðra Egyptalandi, við höfuðborgina í Tanisa, konungar réðu, og í Efri, í kringum trúarstöðina í Þebu, prestar Amuns. W 671 p.n.e. Assýríumenn tóku við Memphis, WHO 8 árum seinna tóku þeir líka Þebu.
Hnignunartímabilið (664–332 bls.)
Egyptaland var sameinuð á ný og stöðug, sem hófst með valdatíma Psamtik I.. Á þessu tímabili blómstraði landið hvað menningu og efnahag varðar, leiðangrum til Miðausturlanda og Kýpur lauk með góðum árangri, og röðin var rofin með ósigri síðasta höfðingja XXVI ættarinnar í bardaga við persneska herinn. W 525 Persar hernámu Lýdíu og Babýloníu, bandalag Egyptalands gegn Persíu, og Egyptaland sjálft, valdatíð persnesku ættarinnar. Ellefu árum síðar kom leiðtogi Makedóníu, Alexander mikli, inn í landið á Níl án bardaga og opnaði nýtt tímabil sitt - svokallaða. Grískt tímabil.
Grísk tímabil - (332–30 bls.)
Þetta tímabil hófst með landvinningum Alexanders mikla og valdatöku hans í Egyptalandi. Undir einum af foringjum Alexanders mikla, Hátíðarhelgi (Lagid ættarveldið), og eftirmenn hans, Egyptaland var gróið – Gríska varð opinbert tungumál og höfuðborgin var flutt til Alexandríu. Þrátt fyrir þetta voru hefðbundin egypsk musteri enn reist í landinu, og í trúarbrögðum blómstraði dýradýrkun, fyrir vikið hafa heilar borgir mumfnaðra dýra lifað til þessa dags.
Það var ekki án uppreisnar og uppreisnar Egypta, en yfirleitt upplifði landið undir stjórn Grikkja þróun og vöxt eigna sinna í Miðausturlöndum. W II w. p.n.e. það var tímabil pólitískrar og efnahagslegrar óstöðugleika ríkisins, uppreisn hristi suður af landinu. Fljótlega eftir tókst veiku miðstjórninni ekki að verja Egyptaland frá valdi Rómar og 30 ári f.Kr.. landið féll undir stjórn Rómverja.
Rómverska tímabilið (30 p.n.e. - 395 n.e.)
Eftir andlát Kleópötru VII, síðasti fulltrúi Lagid-ættarinnar, Egyptaland var innlimað af Ágústívasi Augustus í Rómaveldi. Þrátt fyrir þetta var komið fram við hann á sérstakan hátt, og samkvæmt vísindamönnum samtímans var þetta land jafnvel pólitískur og efnahagslegur grunnur keisarans. Hann gegndi mikilvægu hlutverki meðal rómversku héraðanna, því að hann útvegaði korn til höfuðborgar heimsveldisins, aðallega gefin fátækustu íbúum Rómar frítt. Truflun á afhendingu þessarar vöru kann að hafa valdið miklu óeirðum, hvaða hugsanlegir notendur myndu ekki hika við að nota í sínum tilgangi.
Egyptalandi var stjórnað af fulltrúa tsarista, hreppstjóri, og hlutverk kosningamanna var minnkað verulega í þágu strategista sem skipaðir voru af héraðinu. Þrátt fyrir að vera undir erlendri stjórn, Egyptaland dafnaði efnahagslega – stjórnun var bætt undir vakandi auga rómverskra embættismanna, í gegnum m.a.. hreinsa rásirnar, auka afrakstur. Engar áberandi breytingar urðu á trúarbrögðum, þó að áhrif fyrri dvalar undir grískri stjórn hafi verið sýnileg – margir egypskir guðir öðluðust einkenni samsvarandi grískra guða. Egypskir sértrúarhópar voru enn rótgrónir í meðvitund manna og fóru að dreifast víða um Rómaveldi á þessu tímabili., sem ekki var vel tekið af rómverskum keisurum.
Þó að landstjórar keisarans hafi hugsað um Egyptaland, með tímanum komu upp alvarleg vandamál vegna of mikillar skattbyrði á Egypta. Að auki þróaðist kristin trú, sem í lok rómverska tímabilsins byrjaði að umbreyta í egypskri menningu. Það var það sem leiddi til upphafs þeirrar framkvæmdar að breyta gömlum musteri í kristnar kirkjur og lauk menningu forn Egyptalands. Hefðbundinn og táknrænn lokadagur fornaldar Egypta er ár 395, þar sem rómverska ríkinu var skipt af Theodosius í tvo hluta, og þar sem síðasta færsla var gerð í hinni hefðbundnu, Egypskt hieroglyphic áletrun.
Koptískt-býsanskt tímabil (ok. 395-641 hvorugt.)
Egyptaland varð hluti af Byzantine Empire, þar sem blóðug stjórn valdi íbúum ríkisins ekki – Þess vegna féllu Egyptar fyrir innrás Araba án mikillar mótstöðu. Að auki átti sér stað uppbygging koptísku kirkjunnar í Egyptalandi og mikil uppbygging trúarlegra skipana átti sér stað á þessu tímabili.
Tímabil egypska kalífadagsins
Valdið var tekið af kalífunum af Fatimid-fjölskyldu sjíta, og Egyptaland varð íslamskt trúarríki, kalifatem. Það stóð til 1171.
Ottóman tímabil (1517-lok 18. aldar)
Egyptaland féll undir stjórn tyrkneska ríkisins, Ottómanaveldi.
Mamluk Egyptaland (lok 18. aldar - 1808)
Mamelúkar náðu völdum í Egyptalandi, það er, herdeildir sem samanstanda af þræla Circassian, Georgískur, Kipchat og tyrkneska, hver frá u.þ.b.. Á 9. öld voru þeir persónulegir verðir sultana í Egyptalandi á miðöldum. W 1250 árið sem þeir tóku við valdaböndunum í Egyptalandi – hermenn hertóku höll Sultans Turan-Shah af Ayyubid ættkvísl Kúrda og drápu hann, og þeir settu barnið í hásætið, Kamila, fyrir hönd þeirra réðu sultan Shajar ad-Daur og Mameluk Túrkmeni Ajbak.
Mamluk-ríkið var sigrað í 1517 ár af Ottómanum Tyrkjum, þó héldu Mamelúkar löndum sínum og forréttindum. Á 18. öld, með veikingu Ottóman veldis, náðu þeir aftur völdum í Egyptalandi, en í stuttan tíma, ég w 1798 þeir voru sigraðir af Napóleon, sem að lokum tók lönd þeirra og völd.
Napóleontímabilið (1798-1801)
Leiðangur Napóleons til Egyptalands, sem átti að þjóna sem framtíðarstöð fyrir innrásina á Indland, það tókst aðeins að hluta. Yfirmanninum tókst að taka Möltu og Neðra Egyptaland með Kaíró, en síðari hluta herferðar hans lenti hann aðeins í erfiðleikum (t.d.. spaugilegt andrúmsloft, hitabeltissjúkdómar), í kjölfarið sem hann var loks neyddur af tyrkneskum enskum herafla til að gefast upp í 1801 r.
Þrátt fyrir bilunina, Leiðangur Napóleons var mjög mikilvægur sem vísindaleiðangur. Á þeim tíma voru gerðir fjölmargir fornleifarannsóknir, þar sem m.a.. “Rosetta Stone”, diskur greyptur með grískum og hieroglyphic áletrunum, sem gerði mögulegt í 1822 ári að lesa egypska hirðmyndir.
Alþjóðlegt eftirlit með tekjum Egyptalands (1876 – 1914)
Sultanatet Egyptalands (1914 – 1922)
Arabískt ríki sem var stofnað í kjölfar þess að lýsa yfir Egyptalandi sem breskt verndarsvæði 5 ágúst 1914.
Ríki (1922-1953)
28 Febrúar 1922 Egyptaland hefur opinberlega lýst yfir sjálfstæði sínu frá Stóra-Bretlandi. Ríkir þá þegar 5 árum annar sultan Egyptalands (Bróðir Husseins Kamils) varð fyrsti nútímakóngur Egyptalands.
Arabalýðveldið (1952-1958)
Sameinuðu arabísku lýðveldið (1958-1971)
Hið upprisna ríki 1 Febrúar 1958 ár frá sameiningu Egyptalands og Sýrlands. 5 Febrúar 1958 forseti þess var Gamal Abdel Naser. W 1961 ári sagði Sýrland sig úr sambandinu, en Egyptaland hélt nafni Sameinuðu arabísku lýðveldisins til 1971.
Arabalýðveldið (frá 1971)
Egyptaland varð forsetalýðveldi með fjölflokkakerfi (samkvæmt stjórnarskrá 1971 r., breytt á árinu 1980)